Στην πορεία της ζωής μας συμβαίνει κάποτε να εκπλησσόμαστε από την συμπεριφορά μας. Στις περιπτώσεις αυτές πρώτα εκτελούμε την συμπεριφορά και μετά την σκεπτόμαστε. Στην προσπάθεια να προσεγγίσουμε τα αίτια τέτοιων συμπεριφορών φτάνουμε μερικές φορές να αναγνωρίσουμε χαρακτηριστικά των γονιών μας, τα οποία σε ένα λογικό επίπεδο τα αποκηρύσσουμε ενώ εμφανίζονται χωρίς τον συνειδητό έλεγχο μας. Είναι σαν κάτι να μας σπρώχνει να παρουσιάζουμε συμπεριφορές δανεικές.
Η ιστορία
Η Φωτεινή είναι φοιτήτρια. Οι γονείς της είναι νέοι και ο γάμος τους διαρκεί τριάντα χρόνια. Είναι το δεύτερο κορίτσι της οικογένειας. Στην οικογένεια υπήρχαν διαρκείς εντάσεις. Είναι κατά κάποιο τρόπο μοιρασμένοι. Η Φωτεινή με την μητέρα και η αδελφή της με τον πατέρα. Η οικογένεια βρίσκεται χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα. Η Φωτεινή, όπως συμβαίνει συχνά με το δεύτερο παιδί δεν χρειάστηκε να πολεμήσει για τα δικαιώματα της εφηβείας. Οι μάχες είχαν δοθεί από την αδελφή της και η εφηβεία ήταν περίπατος για την ίδια.
Η σχέση της με την μητέρα της διακρίνεται από αφοσίωση και θαυμασμό. Η μητέρα της είναι εργατική, άνθρωπος της δημιουργίας και αφοσιωμένη στην οικογένεια της. Εργάζεται σκληρά σε δύο δουλειές και φροντίζει τον άντρα της και τις κόρες της. Η στάση της υπηρετεί τις αξίες της. Λείπει όμως κάτι. Ο δυναμισμός. Όταν η Φωτεινή ανακάλυψε την εξωσυζυγική σχέση του πατέρα της και το κουβέντιασε δειλά με την μητέρα της το σχόλιο της ήταν «Το ξέρω». Τίποτα άλλο. Η Φωτεινή δέκα χρόνων τότε, αισθάνθηκε έκπληξη, θυμό, απογοήτευση. Σαν κάτι να μετακινήθηκε από την θέση του. Αναγνώρισε στην μητέρα της την αδυναμία της. Δεν βρήκε άλλες λέξεις, δεν ήταν ικανοποιημένη από τις δικαιολογίες.
Ο πατέρας της είναι θορυβώδης. Άνθρωπος της παρέας και της διάκρισης. Αποζητά την προσοχή και γίνεται επιθετικός όταν δεν την έχει. Είναι συγχρόνως πολύ εργατικός και άνθρωπος των στόχων και της επιτυχίας. Στο φιλικό και συγγενικό περιβάλλον, παράδειγμα προς μίμηση. Στην οικογένεια του όμως είναι δεσποτικός και απαξιωτικός. Μοναδική εξαίρεση η πρωτότοκη κόρη του. Την ξεχώριζε και της έδινε όλη την προσοχή του. Ήταν καθώς έλεγε η άξια διάδοχος του στην επιχείρηση του.
Η αδελφή της Φωτεινής μπήκε πρώτη σε καλή σχολή στο Πανεπιστήμιο. Ο πατέρας περιχαρής φόρεσε σαν δικό του κουστούμι την επιτυχία της κόρης του. Όταν η Φωτεινή μπήκε στο Πανεπιστήμιο κανένας δεν χάρηκε τόσο. Στον δεύτερο χρόνο της σχολής της η αδελφή της εγκατέλειψε τις σπουδές της. Η μητέρα της στάθηκε δίπλα της έδειξε κατανόηση. Ο πατέρας την απέρριψε άμεσα. Δήλωσε ότι έχει μόνο μια κόρη: Την Φωτεινή. Του πήρε ελάχιστο χρόνο να αλλάξει τις προτιμήσεις του.
Η ψυχοθεραπεία
Η Φωτεινή είναι τώρα στον έκτο χρόνο των σπουδών της. Δυσκολεύεται με την Σχολή της και χρωστάει πολλά μαθήματα. Διαρκώς αναβάλλει και χάνει τις εξεταστικές. Αντιλαμβάνεται ότι με την συμπεριφορά της φθάνει σε αδιέξοδο και έχει ένα αίτημα: Να τελειώσει το Πανεπιστήμιο.
Η Φωτεινή αναγνώρισε την σύγκρουση στην οποία έχει εμπλακεί. Το πέρας των σπουδών της είναι ξεπέρασμα της αδελφής της, την οποία αγαπά και νοιάζεται. Το δίπλωμα της είναι θρίαμβος του πατέρα της στην σύγκρουση με την μητέρα της. Τώρα βλέπετε η Φωτεινή είναι η εκλεκτή.
Επιπλέον η Φωτεινή αγαπά την πραότητα της μητέρας της αλλά επαναστατεί στην αδυναμία της. Θαυμάζει τον πατέρα της για την επιτυχία του και την κοινωνικότητα αλλά τον κατακρίνει για την επιθετική συμπεριφορά του στην οικογένεια του.
Η Φωτεινή καλείται να λύσει την σύγκρουση και να πάψει να αναπαριστάνει στην ζωή της τις οικογενειακές συγκρούσεις.
Είναι ανάγκη να συναντηθεί με την ωριμότητα και να ανακαλύψει την δική της ισορροπία. Δεν καλείται να λύσει την σύγκρουση, αλλά να την υπερβεί και να πάρει την ευθύνη για τις δικές της επιλογές. Εξάλλου οι άλλοι στην οικογένεια της το έχουν ήδη κάνει.
